Słowa: kolejne i nieprzerwane w sposób jednoznaczny nie pozwalają za dzień wolny uważać ośmiogodzinnych przerw w pracy, zebranych z kilku dni kalendarzowych i dodanych do siebie.
W związku z tym coś takiego jak „składany dzień wolny” nie istnieje. Jeden z autorów artykułów, o których wspomniałem na wstępie, powołując się na bliżej nieokreślonych prawników i specjalistów od kodeksu pracy, twierdzi, że brak możliwości składania dnia wolnego z kilku odcinków czasowych jest luką prawną. Autor ten – oczywiście nie podpisany – twierdzi, że jest człowiekiem rozsądnym.
Ja jednak uważam wprost przeciwnie. Bo co by się stało, gdyby jego sposób rozumowania został uznany za prawidłowy? Między innymi pracownicy jednozmianowi (a do takich pewnie on się zalicza) mogliby być zatrudniani przez siedem dni w tygodniu po 5,5 godziny dziennie, a na dodatek z przerwą np.: od 7:00 do 11:00 i od 15:00 do 16:30. Każdej doby mieliby 5,5 godziny pracy i 18,5 godziny wolnego. 18,5 godz. x 7 dni = 129,5 godzin wolnych. Po podzieleniu przez 24 godziny otrzymujemy 5,39 „składanego dnia wolnego” w każdym tygodniu. Wspaniale, ale czy ktoś z nas chciałby tak pracować?
Na szczęście nie musimy – według „rozsądnego” – dzięki "luce prawnej".
