W kampanii wyborczej nasz koalicyjny przeciwnik straszył pracowników zatrudnionych w pięciobrygadowej organizacji pracy, wykorzystując do tego w sposób cyniczny dokumenty Biura Personalnego, że związek nasz dąży do zmiany systemu organizacji pracy. Trzeba mieć tupet i dużo złej woli, aby wymyślić historię odwracającą o 180 stopni poglądy głoszone przez nasz związek na temat „pięciobrygadówki”. O ironio, ci, którzy jeszcze nie tak dawno sami obrzydzali nam 5 BOP, strasząc pracowników obniżeniem wynagrodzeń, stali się nagle jej gorliwymi obrońcami. Zresztą straszenie stało się głównym hasłem kampanii wyborczej naszych koalicyjnych przeciwników. Udowadniali oni w ten sposób jacy są twardzi i stanowczy, broniąc interesów pracowniczych.
Przykładem na takie działania jest pismo do zarządu z żądaniami, ultimatum i groźbami wejścia w spór zbiorowy w wypadku niespełnienia żądań. Dla sygnatariuszy pisma nie miało znaczenia to, że działają niezgodnie z ustawą o rozwiązywaniu sporów zbiorowych, ani to, że przedmiot żądań nie kwalifikuje się do wszczęcia sporu zbiorowego. Po naszym oświadczeniu przeciwnicy szybko zwinęli sztandar, a żądania do chwili obecnej nie zostały spełnione. I jakoś cicho o sporze zbiorowym.
Kolejnym przykładem niezrozumiałych działań jest stanowisko w sprawie oświadczenia naszego związku, w którym posądza się nas o straszenie pracowników podwyżkami w kwocie ok. 800 zł miesięcznie i tym samym o prowadzenie gry wyborczej. Kiedy natomiast zaraz po wyborach rozpoczęły się negocjacje i w chwili obecnej rozmawiamy o podwyżkach w takiej właśnie kwocie, nikt nie mówi, że to jest straszenie pracowników.
No cóż, sygnatariusze stanowiska nie wiedzieli, co wcześniej w sprawie wynagrodzeń podpisali. Zapomnieli, że wszystkie organizacje związkowe zawarły w dniu 19 marca 2007 r. porozumienie z zarządem, w którym czytamy m.in.: Strony widzą konieczność podniesienia średniej płacy w ZA „Puławy” SA do poziomu 4500 – 5000 zł w najbliższym możliwym czasie. Występując z tym oświadczeniem, chcieliśmy poinformować pracowników, że wejście w spór zbiorowy nie ma podstaw prawnych i zaszkodzi negocjacjom w sprawie deklarowanych przez wszystkie strony podwyżek wynagrodzeń o ok. 800 zł.
Straszono też naszym kandydatem Z. Tkaczykiem. Heroiczną i szlachetną postawę, biorącą się z troski o dobro firmy, przeciwnicy w obłudny sposób przedstawili jako działania na szkodę przedsiębiorstwa i obronę prezesa. Może będzie jeszcze okazja podyskutować o prezesie K. Lewickim, ale obecna sytuacja w zakładach wskazuje na to, że ludzie tacy jak on są w „Azotach” potrzebni. Jeżeli niniejszy artykuł nie wyjaśnia w pełni tego, co kto powiedział i jakie miał intencje w kampanii wyborczej, zapraszam do biura związku, gdzie każdemu zainteresowanemu przedstawię do wglądu wszystkie pisma, oświadczenia i stanowiska w przedmiotowej sprawie.
RYSZARD SZUBSTARSKI |
